مقصود از شفا بودن عسل

مقصود از شفا بودن عسل

عسل غذای لذیذی است که زنبور عسل آن را تولید می‌ کند و قرآن نیز بدان توصیه کرده است:

(فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ) «خوردن عسل برای مردم شفاء است»

پیامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله) فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربه العسل؛هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمی ‌کند.»

واژه‌ «شفاء» در قرآن، درباره خوردنی ‌ها به کار نرفته و فقط عسل را شفا دانسته است و نام یک سوره از قرآن، به نحل (= زنبور عسل) اختصاص داده شده است و قرآن درباره‌ وحی به زنبور عسل می ‌فرماید:

«پروردگار تو به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) نمود که از کوه ‌ها و درختان و داربست‌ هایی که (مردم) می‌ سازند، خانه ‌هایی برگزین و تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور (خوردن در اینجا مجاز است منظور نوشیدن خاص است) و راه‌ هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است به راحتی بپیما… و از شکم‌ هایشان شرابی با رنگ‌های مختلف خارج می ‌شود که در آن برای مردم شفا است بیقین در این امر نشانه‌ روشنی است برای جمعیّتی که می‌ اندیشیدند.»

فواید عسل:

دانشمندان با تحقیقات خود، فواید زیادی برای عسل ارائه داده ‌اند. ما در اینجا به طور خلاصه به آن ‌ها اشاره می ‌کنیم:

مواد معدنی: پتاسیم، آهن، فسفر، ید، منیزیم، سرب، منگنز، آلومینیوم، مس، سولفور، کرومیوم، لیتیوم، نیکل، روی، اسمیوم، تینانیم، سدیم، و مواد آلی، مانیت‌ها، ضمغ، پولن، اسید لاکتیک، اسید فرمیک (که ترکیب عسل با آن از فساد عسل جلوگیری می ‌کند و ضد رماتیسم است)، اسید‌مالیک، اسید تارتاریم، اسید اگزالیک، اسید سیتریک، رنگ‌ها، روغن ‌های معطر، ازته و از مواد معدنی عسل به شمار می ‌آیند.

مواد تخمیری: انورتاز، آمیلاز، کاتالاز که در هضم غذا مفید است.

عناصر دیگر عسل: گلوکز، لولز، ساکارز، دکسترین، مواد البرمینوئید، سولفات‌ها، انورتین، آب…

عسل دارای ویتامین ‌های شش‌گانه‌ (A,B,C,D,K,E) و برخی هم گفته ‌اند که ویتامین «PP» دارد.

* حدود ۷۰ مواد معدنی تخمیری و ویتامین‌ها در عسل وجود دارد، و برای درمان یا تقویت یا پیشگیری امراض پوستی، (دمل‌ها، جوش‌ها ترمیم ضایعات بافت‌ها و …) گوارشی، قلب و دندان، تقویت رشد طفل، سرطان، تنفس، کبد، صفرا، چشم و گوش، بینی، مرض زنان و برای تقویت نسل و بچه و … مؤثر است.

* عسل از مهم‌ترین مواد قندی طبیعی است و تاکنون ۱۵ نوع قند در آن کشف شده است. مانند: فرکتوز ۴۰%، گلوکز ۳۰%، نیشکر ۴۰%.

* یک کیلوگرم عسل، حاوی ۳۲۵۰ کالری حرارت است.

* عسل، پادزهر افیون خوردگی و نیش حشرات است.

* عسل آب ‌پز، برای ریزش بول تأثیر بسزایی دارد.»

* عسل از جمله بیماری ‌های: اعصاب، بی‌خوابی، درد پهلو، سیاتیک، دیفتری، مرض کم‌خونی، امراض کبد، بیماری‌ های استخوان، ریه، ایجاد رشد و نیرو، کمی و زیادی فشار خون را علاج می ‌کند، و همچنین فوائد زیادی برای درمان «یرقان» دارد.

* خوردن عسل، در حال ناشتا، برای زخم معده و اثنی‌عشر و کاهش ترش کردن معده مفید است. برای تنظیم قند خون موثر است. ضدعفونی ‌کننده مجاری ادرار و هم چنین در پیشگیری از زکام مفید است.

* نوشته ‌اند که در مصر، عسلی چندین هزار ساله پیدا شد که فاسد نشده است،چون دارای اسید فرمیک است و عسل را فاسد نمی ‌کند.

* عسل دارای عوامل قوی ضد میکروب است و میکروب‌ هایی که عامل بیماری انسان ‌ها هستند قادر به ادامه حیات در عسل نیستند، از جمله وجود آب اکسیژنه در عسل، موجب از بین ‌رفتن میکروب است و هیچ‌ گونه قارچی در آن رشد نمی ‌کند.

* برای رشد کودکان و نیز برای درآمدن دندان، جلوگیری از اسهال و سوء تغذیه و… مفید است.

* تحقیقات نشان داده است که زنبور‌داران کمتر به سرطان مبتلا می‌ شوند.

* عسل برای زخم معده و التهاب معده مفید است و نقش موثری در تنظیم اسیدهای معده دارد.

* عسل برای بیماری ‌های چشم مانند: التهاب پلک‌ها، التهابات قرنیه (سل چشم، سیفلیس، تراخم) زخم قرنیه، سوزش چشم، موثر است.

نکته:

با توجه به موارد فوق، عسل غذایی است که مردمان قبل از اسلام و ادیان گذشته بر آن تأکید داشته ‌اند و بیان قرآن به مسئله شفابودن عسل یک شگفتی علمی است نه اعجاز علمی، به سبب اینکه قبل از اسلام اهمیّت و فواید آن را یافته بودند و در طب جالینوسی و بقراطی یونانی فواید آن آمده است.

یادآوری:

لازم به ذکر است که عسل زمینه‌ ساز آثار فوق است نه علت تامه. یعنی ممکن است به خاطر وجود موانعی اثر نکند، یا برای بیماری خاصی اثر منفی داشته باشد. در نتیجه شفا بخشی عسل غالبی است نه در همه‌ موارد.